خبرنگار: فاطمه سادات رضوی
اشاره: مافیا امروزه بر تمام هنرها و مشاغل رخنه کرده است و نیاز به گرفتن ذره‌بین در پشت پرده مشاغل و هنر ها ازجمله موسیقی و خوانندگی نیست چون امروزه آدم ها به یکدیگر تارگت می‌زنند درحالی که همه از یک گروه هستند و فقط برای بقای خود و گردن نگرفتن حرف های دیگران از یکدیگر اسم می آورند و خود را سفید نشان می‌دهند در این میان شهروندان ساده ای هم هستند که قصد دارند فقط زندگی معمولی خود را پیش ببرند اما مافیا با قدرتی که دارد آنها را از سر راه برمی‌دارد تا آدم های خودش در بازی جولان بدهند مهدی عادلی فر خواننده ای است که شاید اگر مافیا نبود راه هنری اش هموارتر بود و زودتر از این‌ها می‌توانست در موسیقی بدرخشد و دیده شود.
عادلی فر نیشابوری خوش صدایی که به تازگی در برنامه صداتو شرکت کرده و در فضای مجازی دیده شده داستان تلفیق شدن موسیقی با زندگی اش را اینگونه بیان کرد:
من از ۸ سالگی در وادی موسیقی زندگی ام شروع شد و برادرم مدرس ساز بود سنتور را اول شروع کردم و نوازنده سنتور بودم و یو مدت آواز ایرانی می‌خواندم و بعداز آن وارد پاپ شدم و ساز گیتار را شروع کردم و نزدیک به ۱۵ سال است در موسیقی فعالیت میکنم.
او معتقد است که این هنر در خاندان پدری آنها ریشه دارد و پدرش هم نوازنده سنتور بود و به خاطر علاقه ای که داشته سنتور می‌نواخت و پس از اینکه صاحب فرزند شد برای پسرانش ساز خرید و معشوق آنها برای یادگیری موسیقی و ساز های اصیل ایرانی شد.

او حمایت های برادرش را مثل نردبانی می‌داند که مهدی عادلی فر را به هدفش در موسیقی نزدیک تر می‌کند و می‌گوید: از همان ۸ سالگی در کنار محمد عادلی فر برادرم، برای تمامی ارگان های کشوری اجرای برنامه داشتم و اوایل سنتور نوازی و خوانندگی را کار می‌کردم و بعد اجرای خوانندگی به همراه گیتار را ادامه دادم و برای چند تئاتر مختلف موزیک ساختیم چون در آن زمان چون برادرم در تمام زمینه ها فعالیت می‌کرد کمتر کسی در نیشابور بود که موسیقی بسازد و کار چند تا از موسیقی تئاتر را انجام دادیم.
برادرم از خودش گذشت تا بتواند من را به مراتب بالاتر بفرستد و تا آخر عمر قدردان زحماتش هستم و باید بگویم که هرچه در این راه تا الان به دست آوردم مدیون برادرم هستم که برای من نردبانی برای پیشرفت کردن شد.
مهدی عادلی فر قدرت پول و مافیا را از استعداد بیشتر می‌داند و گفت: اگر مافیا و این موارد در پشت پرده ها نبود من زودتر معرفی میشدم و در ایران به قدری قدرت مافیا زیاد است و پول مهم است که استعداد دیده نمی‌شود اگر مبنا را استعداد می‌گذاشتند الان جای خیلی ها کنسرت گذاشتن در برج میلاد نبود و خیلی از استعدادها در خانه نمی‌نشستند، ای کاش به جای اینکه پول مهم بود استعدادها اهمیت داشت شاید در این صورت موسیقی پاپ ایران به اینجا کشیده نمی‌شد.
او درخواست اسپانسر کرد و درباره کسب درآمدش از موسیقی گفت: موسسه برای تدریس ندارم و در طبقه اول خانه خودمان تدریس خصوصی دارم که سه سالی می‌شود سنتور و گیتار تدریس میکنم و خوانندگی را کنار شغل دیگری ادامه می‌دهم اما اگر اتفاق خاصی بیوفتد و اسپانسر خوبی برایم پیدا شود به عنوان شغل اصلی ام ادامه میدهم و در برگزاری کنسرت با شرکت های هنری علاقه نشان می‌دهم.
مهدی عادلی فر از پستی ها و بلندی های زندگی اش می‌گوید و برنامه صداتو را تنها برنامه ای می‌داند که بدون دریافت هزینه به استعدادها بها می‌دهد او میگوید: پستی بلندی زیاد داشتم و برای دیده شدن خیلی تلاش کردم و برای برنامه عصر جدید فیلم فرستادم و چون نگاه نکرده بودند رفتم تهران تک وتنها و با سختی استودیو رو پیدا کردم و شماره ای دادند که فیلم را به آن بفرستم و بعد از اینکه فیلم را فرستادم از آن به بعد عصر جدید برگزار نشد.
در جشنواره زمستان قبل از برنامه صداتو در اردیبهشت امسال پذیرفته شده بودم و جلوی چند هنر پیشه بزرگ از جمله شهره سلطانی و شهرام شکوهی، رضا بابک، سجاد عزیزی آرام و محمدرضا چراغعلی و مسعود همایونی و چنگیز حبیبیان اجرا کردم و بعد از دوماه هم که فراخان صداتو را زدند و شرکت کردم و صداتو تنها برنامه ای بود که بدون دریافت یک ریال استعداد ما رو به تصویر کشید.
عادلی فر مقام های زیادی آورده است و راجع به این‌ها و اولین اجرایش میگوید: در سال ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۷‌ به صورت پیاپی رتبه یک سنتور استان و همچنین رتیه یک تکخوانی سرود استان و رتبه یک خوانندگی استان رو به دست آوردم و اولین اجرایم در سال ۱۴۰۱ در فرهنگسرای سیمرغ بود که اجرای خوبی بود، سالن شب اول پر نشد اما شب دوم چون فیلم هایم پخش شد استقبال بیشتری شد.
مهدی عادلی فر از خوانندگی در دوران مدرسه تا دانشگاه می‌گوید: از دوران مدرسه خاطره خوانندگی ندارم اما در زمانی که دانشگاه درس میخواندم در برنامه ها اجرا می‌کردم اما از ترم دوم به کرونا برخورد کرد و برنامه ها کنسل شد و گاهی برای دانشجوها کنسرت خوابگاهی برگزار می‌کردم و هرشب بچه ها در سالن خوابگاه می‌نشستند و برایشان می‌خواندم.
مهدی عادلی فر اکنون با یک گروه پنج نفره کار می‌کند که در این گروه برادرش محمد عادلی فر درامر و حامد امان آبادی کیبورد، محمد عباسیان ولیون و امیرمحمد شمس آبادی هم پرکاشن مینوازد.