حسین ثنایی نژاد / چندین ماه است که دست‌های نامرئی گازهایی مسموم در مدارس دخترانه می‌افشاند و دانش‌آموزان بی‌گناه را دچار مسمومیت می‌کند و خانواده‌ها را در نگرانی فرو می‌برد. به گمان من این ماجرا مرموزترین اتفاقی است که در نیم قرن اخیر افتاده است. به دلایل زیر:
الف- اصرار عجیبی در مقامات مختلف دیده می‌شود که سعی دارند آن را یا انکار کنند و یا اگر تمام آن را نمی‌توانند منکر شوند، لااقل بخشی از آن را غیر واقعی بنمایند. در این راه گاهی حتی دانش آموزان را به توهم متهم کرده‌اند و گاه به تمارض و گاهی به شیطنت. اما در هیچکدام از این موارد توضیح نداده‌اند چگونه است که این توهم، تمارض و شیطنت‌ها اینگونه سراسری است و هر روز در شهر و استانی رخ می‌دهد. کدام نیروی تشکیلاتی مرموز قادر است چنین هماهنگی گسترده‌‌ای و چنین لجستیک قدرتمندی را فراهم سازد.
ب- دستگاه‌های امنیتی که در موارد مشابه با وسواس و سرعت باورنکردنی سرنخ پیچیده‌ترین خرابکاری‌ها و اقدامات ضد امنیتی را می‌یابند و عوامل آنها را دستگیر می‌کنند، حتی اگر مانند تروریست‌های شاهجراغ به مرز نخجوان رسیده باشند، در این مورد اقدام قابل توجهی از آنها دیده نشده است.
این در حالیست که این مشکل هم سلامت دانش‌آموزان را هدف قرار داده و هم امنیت روانی جامعه را خدشه دار کرده است. علاوه بر این لاینحل باقی ماندن مسئله مسمومیت دانش‌آموزان به سطح سازمان‌های بین‌المللی کشانده و حیثیت جمهوری اسلامی را به مخاطره افکنده است.
ج- از جنبه آسیب شناسی موضوع و پیدا کردن عامل مسمومیت نیز متاسفانه هیچ گزارش قابل اعتنایی منتشر نشده تا نشان دهد گازهای مورد استفاده چه چیزی هست و تا چه سطحی می‌تواند به افراد آلوده شده آسیب بزند. این مسئله باعث شده تا شایعات متعددی در باره نوع تاثیری که این گازها در کوتاه و بلند مدت بر سلامت دانش‌آموزان می‌گذارد، مورد توجه مردم قرار گیرد.
د- آنچه از ظواهر حوادث برمی‌آید چنین است که با بدحال شدن دانش‌آموزان والدین آنها سراسیمه به مدرسه می‌روند و در آنجا عموما با وضعیت به هم ریخته‌ای روبرو می‌شوند. صحنه‌ای که با حضور همزمان پلیس و آمبولانس و برخوردهای غیر شفاف مسئولان امر، معلوم نمی‌شود چه کسی مسئول است و چه کسی عامل. در چنین شرایطی است که والدین این دانش‌آموزان مقامات کشور را مسئول مستقیم این حوادث می‌دانند.
ه- عجیب این است که با این همه گستردگی و پیوستگی حوادث مسمومیت هیچ اقدام پیشگیرانه‌ای برای جلوگیری از وقوع مکرر آن دیده نمی‌شود. با گذشت این همه زمان و وقوع حوادث مشابه در صدها مدرسه در سرتاسر کشور، انتطار می‌رفت تشکیلات اضطراری خاصی مدیریت این موضوع را بر عهده می‌گرفت و با تهیه دستورالعمل‌های خاص و انجام اقدامات پیشگیرانه، چنان حضوری در صحنه نشان می‌داد که حداقل عوامل مسموم کننده این پیغام را دریافت کنند که نظام با تمام قوا این امر را زیر نظر دارد و ممکن است هر لحظه آنها را شناسایی دستگیر کند.
ح- اعلام مواضع و اخبار متضاد و متناقض به وسیله عالی‌ترین مقامات باعث ایجاد شبهات زیادی در این زمینه شده است. از اعلام دستگیری همه افراد دخیل در این ماجرا تا آزادی عواملی که نیت بدی نداشته‌‌اند تا دستگیری دانش آموزانی که به قصد تفریح دست به چنین کارهایی زده‌اند. همه اینها باعث مشوش شدن خاطر و افزودن ابهاماتی می‌شود که نهایتا انگشت‌ها را به سمت مسئولان اشاره می‌برد.
ت- نوع پرداختن رسانه‌های حکومتی به ویژه صدا و سیما نیز بر ابهامات ماجرا افزوده است. داستان سازی‌هایی که باور آن برای عموم دشوار است و همجنان سردرگمی مردم را برای اینکه دقیقا چه کسی پشت این ماجرای هولناک می‌باشد افزوده است.
با توجه به اینکه بیش از یک ماه است که رهبری نظام دستور اکید بر شناسایی و اشد مجازات عاملین این مسمومیت‌ها داده است، معلوم نیست چرا این همه دستگاه‌های عریض و طویل امنیتی و انتظامی و اطلاعاتی هنوز نتوانسته‌اند با دستگیری عوامل و معرفی آنها به مردم و سپردنشان به دادگاه اقدام موثری در این زمینه انجام دهند.
با توجه به این مطالب به نظر می‌رسد ماجرای مسمومیت دانش آموزان واقعا از دست همه در رفته و کسی قادر به کنترل آن و بازگرداندن امنیت سلامت جسمی و روانی به جامعه نیست. امری که تا کنون ضعف حکومت را نشان داده و اگر به زودی چنین امنیتی محقق نشود ممکن است به این شبهه دامن بزند که افرادی مرتبط با بخش‌هایی از حاکمیت در این ماجرا مقصرند.
