فاطمه قاسمی

آنچه مسلم است عادت ماهیانه در جامعه مدرن و روشنفکر کنونی هم پذیرفته نبوده و در حد تابو باقی مانده است.
حلقه مفقوده این تابو را باید در عدم شناخت زوایای آشکار و پنهان قاعدگی، مشکلات هر ماهه پیش روی بانوان در هفت روزه پریودی و انکار آن در جامعه پیشرفته کنونی دانست. تابوی قاعدگی زمانی غامض و پیچیده می شود که علیرغم‌ دانش و آگاهی جامعه به این امر که عادت ماهیانه پس زمینه باروری و زایش در زنان است. اما قاعدگی همانند بارداری نه تنها امری مقدسی به شمار نمی آید که غالبا مکروه و قابل انکار محسوب می شود.
از سوی دیگر تقسیم فیزویولوژی بدن زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند، به دو قسمت ۱۵ روزه امری بدیهی است که باید مردان جامعه بدان آگاه بوده، پذیرفته و آن را درک کنند. جمعیت زنانه ای با ۱۵ روز حال خوب و ۱۵ روز درد، بی حالی، بی حوصلگی و حال بد…
اغلب بانوان یک هفته مانده به دوران عادت ماهیانه را به سبب تغییرات شدید هورمونی که در بدنشان اتفاق می افتد را با بی حالی، پرخاشگری و هیجانات روحی می گذارند و هفته ای که پریود می شوند را با درد زیر دل، کمر درد، سردرد، تب و استفراغ و… پشت سر می گذراند.
فرقی ندارد دختر، همسر و یا مادر باشی آنچه مهم است پنهان نگه داشتن تابوی عادت ماهیانه است و تحمل این رنج و درد در سکوتی پنهانی … بسیار دردناک است که به عنوان یک زن نتوانی به پدرت، برادرت، همسرت و یا به همکارت بگویی: من درد دارم! حالم خیلی بد است!!!
تراژدی پریود زمانی غمبار تر می شود که حتی هم جنسان ات هم قادر به درکت نباشند. دردهایت را به حساب ادا و اطوارهای زنانه گذاشته و تو را مجبور کنند به تحمل درد در پستوی سکوت…
مژگان ۳۲ ساله کارمند می گوید: ۱۳ سالم بود، سر کلاس ریاضی احساس کردم لباس زیرم خیس شده خواستم از کلاس خارج شوم اما معلم اجازه نداد. بعد از زنگ کلاس وقتی از جایم بلند شدم به جز لباس هایم حتی نیمکت مدرسه هم خونی شده بود…
مژده ۷۲ ساله خانه دار می گوید: من ۵ بچه ۹ نوه و ۲ نتیجه دارم اما هرگز نه همسرم و نه دختران و پسرانم متوجه عادت ماهیانه ام نشدند. اصلا به زبان آوردن این کلمه مکروه هست چه برسد به اینکه کسی بفهمد که ما پریود شده ایم.
زیبا ۲۳ ساله دانشجوی کارشناسی ارشد می گوید: با وجود فضای مجازی و رسانه های اجتماعی، بلوغ زود رس و افزایش دانش جنسی متاسفانه هنوز هم وقتی برای خرید پد پریود و نوار بهداشتی به داروخانه مراجعه می کنم با خجالت و همچون گناهکاران با چشم و ابرو به قفسه مورد نظر اشاره می کنم.
پروانه ۲۹ ساله کارمند می گوید: وقتی به همکار خانمم از نزدیک شدن دوره عادت ماهیانه ام و اعصاب خرابم به دلیل به هم ریختگی هورمونها می گویم؛ او با طعنه پاسخ می دهد، من هم هر ماه پریود می شوم اما از این ادا اطوارها ندارم. هیچ چیز زجر آورتر و غیر قابل تحمل تر از عدم درک شرایط توسط هم جنسمان نیست.
نرگس ۱۹ ساله دانشجو می گوید: برای من واقعا جای سوال است مگر نه اینکه مقدمه بارداری در زنان عادت ماهیانه است. پس چرا تست های بارداری، آبستنی و مسائل مربوط به حاملگی زیبا، جالب و گاها مقدس است. اما عادت ماهیانه، نوار بهداشتی و عوامل کاهنده این درد مایه خجالت، گناه و سرشکستگی است.
مونا ۱۶ ساله می گوید: برای تنظیم دوران پریودی باید به همراه مادرم هر ۳ ماه یکبار نزد متخصص زنان بروم، اما هر بار وقتی اصرار و التماس مادرم به منشی را می بینم که پشت تلفن از منشی می خواهد حتما نوبت آخر وقت را به ما بدهد تا کسی ما را در مطب نبیند، خیلی ناراحت می شوم برایم عجیب است در روزگاری که والدین به جز جشن تولد و جشن ختنه هزار جشن دیگر برای نورچشمی شان می گیرند چرا پدر و مادرها به جای برپایی جشن عادت ماهیانه مسئله ای به این مهمی را از همه پنهان می کنند؟
زهره ۲۲ ساله دانشجو می‌گوید: آمدن کرونا و آموزش مجازی برایم خیلی خوب شد.چون قاعدگی هایم بسیار دردناک است. در حقیقت هر ماه فقط ۱۵ روز حالم خوب است‌. یک هفته نزدیک به دوره عادت ماهیانه را با استرس و حالت تهوع می گذرانم و هفته پریودی را با سردرد های شدید و استخوان دردهای سخت. به همین دلیل هر ماه باید عدم حضورم در کلاس ها را با هزار دروغ و خواهش برای استادها توجیه می کردم. وقتی هم که مجبور به حضور در کلاس بودم به جز تحمل درد جسمی و روحی عادت ماهیانه باید سنگینی نگاه هم دانشگاهی ها و متلک های بی شرمانه شان را هم تاب می آوردم.
سمیه ۳۶ ساله استاد دانشگاه می گوید: متاسفانه در جامعه ما مسئله بسیار مهم پریودی دردی مضاعف برای زنان است. زیرا در دوره عادت ماهیانه به جای داشتن مونس و پشتیبان باید همچون گناهکاران درد را در هزار توی نهان خویش پنهان کنند. کمتر دیده شده که مردی تاریخ پریودی همسرش را بداند و یا در تقویم آنرا علامت بزند که هر ماه زمان نزدیک شدن به دوره قاعدگی حالات روحی و جسمی همسرش را درک کرده، لیوانی دم نوش گل گاو زبان به دستش بدهد و یا پدری دخترش را در آغوش بگیرد و به او امنیت خاطر بدهد و یا در اداره و سازمان و دانشگاه… زنان درک شوند. زیرا هنوز هم در جامعه ما عادت ماهیانه تابویی است که نباید آنرا بر زبان آورد.