سعید صفارائی – خبرنگار
نگاهی به دور نخست چهاردهمین انتخابات ریاست‌جمهوری ایران نشان داد تلاش اصلاح‌طلبان هم برای کشاندن آرای خاموش به پای صندوق‌های رای بی‌ثمر ماند.
این موضوع نشان از چالش‌های عمیقی در جامعه ایران دارد که نمی‌توان چشم بر روی آن بست و در حقیقت چشم بستن بر این واقعیت خطرناک است.
با نگاه مقایسه‌ای به انتخابات ادوارگذشته حاکی از کاهش قدرت اصلاح‌طلبان در جلب آرای خاموشی است که آن را همواره جزو نقاط قوت خود می‌پنداشتند و نشان می‌دهد این طیف قدرت تاثیرگذاری خود را بر سبد آرای نامزدها به طرز چشمگیری از دست داده است.
آرای شگفت‌انگیز سردار دکتر قالیباف نیز که بسیاری از تحلیل‌گران را شوکه کرد نشان می‌دهد تاثیر خبرنگاران تحقیقی مانند یاشار سلطانی و صبا آذرپیک و وحید اشتری که اینک در زندان به سر می‌برند، نمی‌توان نادیده گرفت و افکار عمومی نسبت به ایشان حساس است.
در این انتخابات اصول‌گرایان هم نشان دادند قدرت تجمیع سبد رای سنتی خود را تا حد زیادی از دست داده‌اند.
چه بسا اگر در همان دور نخست نامزدهای اصول‌گرا وارد ائتلاف می‌شدند و یکی از آنان به نفع دیگری کنار رفته بود در همان دور نخست نتیجه یکسره می‌شد و اصول‌گرایان نفس راحتی می‌کشیدند.
در مجموع همه این اتفاقات عدم مشارکت ۶۰درصدی را ملموس تر کرد و راه سختی را در پیش پای رئیس‌جمهور آینده و سیاست‌مداران و‌سیاست‌ورزان فعلی قرار می‌دهد تا برای بازآفرینی اعتماد و بازگشت این سرمایه ملی از هم‌اکنون به فکر باشند و حتی به انتظار نتیجه انتخابات چند روز آینده ننشینند و بدانند در دولت آینده اگر باز هم در بر همین پاشنه بگردد و شهروندان تغییرات ملموسی در فرایندها و رویه‌ها مشاهده نکنند به زودی همین سرمایه اعتماد ملی نیز از دست خواهد رفت.
تشکیل ستاد اصول‌گرایان حامی مسعود پزشکیان نیز از جمله اتفاقات جالب این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری جمهوری است که نشان از اختلاف عمیق در جبهه اصول‌گرایان دارد.
اگرچه قالیباف رسما حمایت خود را از جلیلی اعلام کرده اما باید منتظر ماند و دید کدامیک از ۲رقیب نهایی در جلب آرای قالیباف به نفع خود توفیق بیشتری خواهند یافت اما هرکدام از این ۲بزرگوار توفیق نشسن بر صندلی ریاست‌جمهوری نصیبش شود باید بداند که او رئیس‌جمهور همه مردم ایران است حتی آنان که با رای ندادن اعتراض خود را به وضعیت موجود اعلام کردند.
صدای ۶۰درصد خاموش را بشنوید.
