اشاره:
مسابقات جهانی رباتیک به عنوان یکی از مهمترین رویدادهای فناوری و نوآوری در جهان، هر ساله میزبان هزاران تیم از سراسر جهان است که با ایده‌های خلاقانه و فناوری‌های پیشرفته به رقابت می‌پردازند. این مسابقات نه تنها به عنوان یک پلتفرم برای نمایش توانمندی‌های علمی و مهندسی، بلکه به عنوان فرصتی برای تبادل دانش و تجربه میان دانش‌آموزان، دانشجویان و متخصصان حوزه رباتیک شناخته می‌شود.
در سالهای گذشته، این مسابقات در کشورهای مختلفی همچون ژاپن، آمریکا، چین، آلمان و کره جنوبی برگزار شده است و در رده‌های سنی مختلف، از دانش‌آموزان مقطع ابتدایی تا دانشجویان و متخصصان، شرکت‌کنندگان را به چالش کشیده است. اهمیت این رویداد تنها به رقابت محدود نمی‌شود، بلکه نقش آن در پرورش نسل آینده مهندسان، توسعه فناوری‌های نوین و تقویت همکاری‌های بین‌المللی در حوزه رباتیک و هوش مصنوعی بسیار چشمگیر است.
این مسابقات همچنین به عنوان عاملی برای تشویق جوانان به یادگیری علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (STEM) عمل می‌کند و با ایجاد انگیزه و روحیه رقابت، زمینه‌ساز پیشرفت‌های بزرگ در آینده خواهد بود.
کسب رتبه نهم توسط نوجوانان نیشابوری در المپیاد جهانی رباتیک
آذر ماه امسال المپیاد جهانی رباتیک (WRO 2024 Türkiye) که یکی از معتبرترین رقابت‌های رباتیک در سطح جهان است با حضور تیم‌های برجسته از سراسر دنیا در کشور ترکیه برگزار شد.
کاروان ایران در این دوره از مسابقات با ۷ تیم از نقاط مختلف کشور حضور داشت که یکی از این تیم‌ها نماینده نیشابور بود.
تیم خلاق و پرانگیزه‌ی نیشابور متشکل از متین صفایی، امیرعلی همدانی‌پور و ایلیا خرم‌نیا به همراه مربی توانمندشان امید کرخی و با حمایت مؤسسه نهال نیشابور در بخش RoboSport موفق به کسب بهترین امتیاز در میان تیم‌های ایرانی شد و برای نخستین بار به رتبه نهم جهانی دست یافت.
این موفقیت ارزشمند که با تلاش‌های مداوم و حمایت‌های مؤسسه نهال امکان‌پذیر شد نشان‌دهنده توانایی‌های درخشان نسل نوجوان نیشابور در حوزه فناوری و نوآوری است.
نوجوانان نیشابوری تیم رباتیک ایران در مسابقات جهانی رباتیک ترکیه در مصاحبه با خاتون‌شرق از چالش‌ها و فراز و فرودهایشان در این مسابقه جهانی می‌گویند.
به گفته آنان تجربه حضور در مسابقات جهانی رباتیک با حضور ۹۵ تیم از سراسر دنیا بسیار جالب بود.
متین صفایی، امیرعلی همدانی‌پور و ایلیا خرم‌نیا هرسه ۱۶ ساله و کلاس نهم هستند.
امیرعلی می‌گوید: از حدود چهارسالگی در کلاس‌های رباتیک موسسه ی لگوی آموزشی با مدیریت اقای فروغی و دکتر استیلایی شرکت می‌کردم و در این دوره‌های پرورش خلاقیت و روحیه کار تیمی و تقویت تفکر تحلیلی و تفکر منطقی برایم جذاب بود و در نهایت باعث شد در مسابقات کشوری رباتیک مقام اول را کسب کنیم و به مسابقات جهانی راه پیدا کنیم و در آنجا هم به مقام نهم برسیم البته اگر در قرعه‌کشی شانس بیشتری می‌آوردیم به احتمال زیاد جزو سه تیم اول بودیم.
متین دیگر عضو نیشابوری تیم رباتیک ایران در مسابقات جهانی هم می‌گوید از کودکی به ربات و ساختن وسایل الکترونیکی علاقه داشته و با آشنایی با نهال توانستم به صورت حرفه‌ای رباتیک را دنبال کنم.
ایلیا عضو دیگر تیم رباتیک ایران در مسابقات جهانی ترکیه هم از چالش‌هایش برای شرکت در این مسابقات می‌گوید.
به گفته او مهمترین چالش مربوط به تجهیزاتی است که نیاز داشتیم ولی امکان تهیه‌اش را نداشتیم و سعی می‌کردیم با خلاقیت خودمان راه دیگری برایش پیدا کنیم و به عبارتی سعی کردیم خودمان خودکفا بشویم.
امیرعلی درباره تأثیر گذراندن دوره‌های رباتیک بر درسش می‌گوید: گذراندن این دوره‌ها علاوه بر درس در زندگی هم خیلی مؤثر است چون تفکر منطقی و تحلیلی را می‌آموزید و مثلاً یاد می‌گیرید برای اینکه از یک نقطه شروع کنید و به یک هدف برسید چطور برنامه‌ریزی کنید و در این مسیر چیزهایی یاد می‌گرفتیم که مثلا چند سال بعد همون موارد در درسهای ریاضی و فیزیک به ما تدریس می‌شد و ما قبلش یاد گرفته بودیم. از تأثیرات این دوره‌ها در زندگی پرورش خلاقیت و بالا بردن تمرکز در انجام کارها و تقویت روحیه کار تیمی است که خیلی مهمه.
لازم به ذکر است که تیم رباتیک نیشابور در مسابقات جهانی فقط چهار ماه برای حضور در این مسابقات زمان داشت.
تلاش بی‌وقفه برای موفقیت؛ داستان تیمی که تسلیم نشد
امیرعلی همدانی‌پور، یکی از اعضای تیم رباتیک نیشابور، درباره مسیر سخت اما پرهیجان این رقابت‌ها می‌گوید: «برای ما سختی یک مانع نبود، بلکه یک چالش جدید بود که باید حلش می‌کردیم. از شب‌های طولانی تمرین گرفته تا تحلیل مداوم برنامه‌ها و بهینه‌سازی حرکت ربات‌ها، هر لحظه در تلاش بودیم که بهترین عملکرد را ارائه دهیم. ما یاد گرفتیم که موفقیت، اتفاقی نیست، بلکه نتیجه کار شبانه‌روزی، آزمون و خطا و ناامید نشدن است.»
وی ادامه می‌دهد: «رقابت در سطح جهانی تجربه‌ای متفاوت بود. تیم‌های دیگر از تجهیزات پیشرفته‌تری استفاده می‌کردند، اما ما با خلاقیت و پشتکار، سعی کردیم بهترین استفاده را از داشته‌هایمان ببریم. در این مسیر، چیزی که برایمان واضح شد، نقش حمایتی کشورها از تیم‌هایشان بود. بسیاری از تیم‌های حاضر در مسابقات جهانی با پشتیبانی مالی و تجهیزاتی کامل وارد مسابقات شده بودند، درحالی‌که ما برای تأمین ابزارهای موردنیازمان با چالش‌های زیادی روبه‌رو بودیم.»
این تجربه بار دیگر اهمیت سرمایه‌گذاری بر روی استعدادهای جوان را یادآوری می‌کند. تیم‌های برتر جهان، نه‌تنها از نظر علمی، بلکه از لحاظ امکانات، حمایت مالی و تجهیزات در سطح بالایی قرار دارند. امید است که با توجه بیشتر مسئولان و حمایت صنایع و نهادهای آموزشی، تیم‌های ایرانی بتوانند بدون دغدغه‌های مالی و تجهیزاتی، بر روی خلاقیت و نوآوری تمرکز کنند و جایگاه شایسته‌ای در رقابت‌های جهانی داشته باشند.
متین هم می‌گوید: کشورهای شمال شرق آسیا از لحاظ تکنولوژی در حوزه رباتیک پیشرفته هستند و ایران هم در این رشته سه ساله که توسط کشور مالزی حذف میشه اما با همه اینها ما توانستیم بعد از چین و مالزی و تایوان بالاترین مقام را کسب کنیم اما حتما در سالهای آینده مقام بهتری کسب می‌کنیم.
ایلیا هم درباره اینکه این مسابقات و اهمیتش در کشور ما هنوز شناخته نشده گفت: رتبه‌های اول تا سوم مسابقات جهانی رباتیک در بهترین دانشگاه‌های دنیا پذیرفته می‌شوند و این موضوع باید برای دانش‌آموزان و به خصوص معلمان تبیین شود.
امید کرخی، مربی تیم رباتیک نیشابور، در مورد عملکرد تیم می‌گوید: «حضور در بخش RoboSport نیازمند تسلط بالا بر طراحی مکانیکی، برنامه‌نویسی دقیق و هماهنگی کامل بین سخت‌افزار و نرم‌افزار ربات‌ها بود. اعضای تیم توانستند با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته، حرکات ربات‌ها را بهینه کنند و با برنامه‌ریزی دقیق، زمان‌بندی و دقت عملکرد ربات‌ها را به سطح قابل قبولی برسانند. ما تمرکز ویژه‌ای روی تحلیل داده‌های سنسورها و طراحی مسیرهای حرکتی داشتیم تا ربات‌ها بتوانند با بهترین عملکرد وظایف محوله را انجام دهند. این رقابت به بچه‌ها نشان داد که چگونه از علوم پایه مانند ریاضیات و فیزیک در حل مسائل واقعی استفاده کنند و چطور تکنولوژی را در مسیر خلاقیت و نوآوری به کار گیرند.»
هادی فروغی مدیر مؤسسه لگوی آموزشی هم درباره چالش‌های دانش آموزان رباتیک برای شرکت در این مسابقات می‌گوید: مهمترین چالش ما برای شرکت در این مسابقات پیدا کردن اسپانسر بود و تنها کسی که در این زمینه به ما کمک کرد یک نیشابوری مقیم آمریکا بود که مبلغی به بچه‌ها کمک کرد اما در نیشابور با وجود کارخانه‌ها زیادی که وجود دارد کسی کمک نکرد و این در حالی بود که سطح و کیفیت شرکت‌کنندگان از سایر کشورها با ما قابل مقایسه نبود که امیدواریم در سال آینده از ما حمایت‌های بیشتری بشود.
وی در ادامه با اشاره به تلاش و پشتکار اعضای تیم می‌گوید: اولین سالی که در مسابقات کشوری شرکت کردیم مقام دوازدهم و سال دوم مقام چهارم و سال سوم مقام اول را کسب کردیم که نشان دهنده عزم و تلاش بچه‌هاست و البته خانوادهایشان هم در این موفقیت نقش مهمی دارند.
