نویسنده: عباس محمدیان
آغازی که بنا بر وعده ها و شعارهای شفاهی و مکتوب حضرات، باید “انجام” های مبارکی در پی داشته باشد. انجامی که نشانه هایش را به وضوح مردم در زندگی خود ببینند و گشایش گره ها را بیش از پیش با راحتی نفس خود احساس کنند و مگر نه این که با شعار ها و وعده هایی چنین رای گرفتند و شرط انصاف هم حکمی مشخص دارد که همان وعده ها را به برنامه تبدیل کنند و بستر اجرایی کردن آن را هم تدارک ببینند تا آنان را به عنوان انسان هایی “صادق الوعد” بشناسیم. توجه داشته باشند حضرات که با شعار انقلابی گری به صندلی های سبز رسیده اند.
انقلابیگری که میراث سرخ قباهای شهید است و مباد که به نام پر شکوه آنان به قدرت رسیم و در عمل، با شهدا هم مسیر نباشیم. انقلابیگری مسیر است، صراط روشنی است که شهیدان رفتند، شعار نیست که بر تابلو ها بنویسیم و رای بگیریم و تمام. نه، این هرگز تمام نیست که هرگز هم تمام نمی شود بلکه روز به روز و نو به نو بستر ساز رشد وپیشرفت و تعالی مردمان را باید فراهم کند.
از رشد وپیشرفت و تعالی گفتیم و نه توسعه که تعبیری غربی و شاید غریب باشد و بیشتر ناظر به حوزه اقتصاد است این سه گانه ملی و دینی “رشد، پیشرفت و تعالی” ناظر به همه ساحت های زندگی است. هم اقصاد را به سامان می کند و هم اجتماعیات را سامانی مومنانه می دهد و هم شکوفایی علمی و فرهنگی و معرفتی و… را به دنبال می آورد و هم با فعال کردن ظرفیت های داخلی، “اعتماد مردم” را افزایش و امید مردم را در زایش قرار می دهد. امید و اعتماد هم که بیاید، مشکلات و مصائب اگر به سنگلاخ های بزرگ هم تبدیل شده باشد را از سر راه برخواهد داشت که امید چون آب است و اعتماد، صبری است که پای کارستان آب، می ایستد تا سنگ ها را از جای بجنباند. یادمان هست قصه چشمه و سنگ را که در دوران دبستان می خواندیم و نتیجه را روشن می دیدیم و امروز هم به همان قاعده می توانیم رفتار کنیم و موانع را از سر راه برداریم مشروط بر این که خودمان دچار منیت ها و جناح بازی ها و خود مطلق بینی ها، چون سنگِ سخت نشویم و به عنوان مانع در راه ننشینیم.
چون اگر چنین کردیم مردم راه را باز خواهند کرد هرچند هزینه داشته باشد. باری، مجلس یازدهم آغاز شد و شایسته است حضرات نماینده، از همین آغاز مطالبات واقعی مردم را فهرست و متناسب با ظرفیت های کشور برای انجام آن برنامه ریزی کنند و برای خود و انقلاب – که به نام آن از مردم رای گرفته اند- کارنامه ای قابل احترام بسازند. کارنامه ای که خودشان بتوانند در دور بعد به پشتوانه آن از مردم رای دوباره بگیرند و به عنوان یک سرباز حرمتی هم به احترام انقلاب بیافزایند. حرمتی که می تواند به حرمت مضاعف خود ما هم بیانجامد. باری مجلس یازدهم نخستین روز حیات خویش را آغاز می کند و امید داریم هر روز موفق تر باشند تا با خدمت به مردم، نقش خویش را جاودانه کنند.
