هیچ رحمی و عذاب وجدانی وجود ندارد... اگر دارایی‌ات را ندهی قطعا دچار نقص عضو خواهی شد... مهم نیست چه بلایی سر تو خواهد آمد باید به خواسته خود برسند. زنده بودن یا نبودن قربانیان تنها چیزی است که اهمیتی ندارد. موادمخدر، تیپ‌های آنچنانی، داشتن ماشین‌های مدل بالا و... هدف است و برای رسیدن به هدف باید هر چیز و هرکسی له شود. رعب و وحشت استفاده از سلاح سرد تنها وسیله رسیدن به این هدف است.

پنجم اسفند سال گذشته خبر مرگ یک بیمار نیشابوری که علایم مشکوک به کرونا را داشت سر خط رسانه های استان وکشور شد .‌ حال از آن روز بیش از ۹ ماه گذشته و شهرستان نیشابور همانند سایر نقاط کشور همچنان در حال مبارزه با این ویروس منحوس است.

خودکشی در میان نوجوانان و دانش آموزان به یک اپیدمی تبدیل شده و در کمتر از یک‌ماه گذشته خبر خودکشی هفت دانش‌آموز و نوجوان رسانه‌ای شده است. قبل از خبر خودکشی سید‌محمدموسوی‌زاده، دانش‌آموز ۱۱ ساله در شهرستان دیر استان بوشهر، میانگین سن خودکشی در ایران ۱۵ تا ۳۵سال بود و جامعه‌شناسان درباره خطرات کاهش این سن هشدار می‌دادند.

کمتر کسی باورش می شود در قلب شهر نیشابور درست زیر پای رهگذران هر شب گعده کارتن‌خواب‌هایی برپاست که دور از چشم هوشیاران به عالم تباه افیون پناه می‌برند. اینجا جایی است که بیشتر شهروندان نیشابور با آنکه هر روز از آن گذر می‌کنند هیچ گاه آن را نمی بینند و هنگامی که قدم زنان دست در دست یکدیگر یا با دوچرخه و ماشین از آنجا می گذرند شاید هرگز گمان نکنند درست زیرپایشان دنیای دیگری در جریان است.

رئیس دانشکده علوم پزشکی نیشابور گفت: فقط ۱۰درصد از بیماران کرونایی در حوزه تحت پوشش این دانشکده قرنطینه را رعایت می‌کنند و در حال حاضر قرنطینه عادی و قرنطینه معکوس مهم‌ترین دغدغه ما است.

اکثر قریب به اتفاق ما آدمها به دنبال عدد و رقم های رند در زندگی مان هستیم که وقتی می خواهیم آن را برای کسی بازگو کنیم دلمان قنج برود و بعد از بیان چند عدد شبیه به هم که پشت به پشت و بدون وقفه ردیف شان کردیم، کیف کنیم و بادی به غبغب بیاندازیم.

این روزها سرش خلوت است، مشتری کم شده و کالا هم. روزهایی بود که فرصت سر خاراندن پیدا نمی‌کرد از بس باید جواب مشتری‌ها را می‌داد. برای یکی رژ لب روی دستش تست می‌کرد و به آن یکی درباره فلان محصول توضیح می‌داد. شب‌های عید و مناسبت‌ها که دیگر فروشگاه غلغله بود. حالا اما وضعیت به کل فرق کرده است.

این روزها همه جا در هیاهوی شهر صحبت از قیمت طلا ، سکه و دلار و نوسان‌بازار بورس و انتخابات آمریکا و هزار مسئله دیگر است. هیاهوی کرونا نیز با روندی که در پیش گرفته همه را نگران کرده و از هفته دیگر با موج جدید محدودیت ها همه را خانه نشین‌خواهد کرد.اما در میان این همه دغدغه و هیاهو، در اوج همه گیری کرونا و در سرمای سوزناک پاییز متاسفانه زوجی در نیشابور پس از بیرون ریختن وسایل زندگی شان توسط صاحبخانه ، دو ماه است که در کوچه و در یک چادر محقر زندگی می کنند

درست مثل کاری که نهنگ آبی انجام داد و افراد شرکت کننده در چالش را با مسخ کردن به سمت خودکشی و مرگ هدایت‌ می‌کرد. اسمش «مومو» است. عروسکی ترسناک با چشم‌های برآمده و لبخندی شیطانی و جوکرمانند که نماد چالشی است که‌ می‌گویند نوجوانان را به انجام کارهای خطرناک و خشونت‌آمیز‌ سوق می‌دهد.