بی‌شک خراسان‌رضوی در رشته ورزشی ‌‌‌‌دوچرخه‌سواری آن‌هم در سطح کشور حرف‌‌‌‌های زیادی برای گفتن دارد، بخصوص در رده سنی نوجوانان و جوانان که ورزشکاران خراسانی همیشه در رقابت‌‌‌‌های مختلف سکوی قهرمانی را از آن خود‌‌ می‌کنند.

... این را بسیار خوب می‌دانیم که «ما همه در یک استان و در یک کشوریم» دقیقاً در همان استان و کشور کسانی که فخر نفت‌آلود برخورداری از زیرساخت‌های ملی را به حیثیت و عزت همسایه می‌فروشند؛ بله «ما در یک استان و یک کشوریم. ما هم تابعیت ایران عزیز را داریم، ما هم خراسانی هستیم.» خدا می‌داند که در نفس‌گیرترین بزنگاه‌های تاریخ ایران در کنار مام وطن ایستاده‌ایم و هیچ‌گاه خارجی نبوده و نشده‌‌ایم اما نمی‌دانیم که در یک کشور و یک استان و حتی همسایه دیوار به دیوار، این همه فاصله در برخورداری از زیرساخت‌های ملی در میان دو شهرستان همسایه، چه معنایی دارد؟! هر که زودتر رسید بیشتر ببرد؟! تنازع برای بقاء؟ ما در گنجینه میراث اخلاقی دینی و وطنی، چنین چیزی ندیده و نیاموخته‌ایم و چنین نیز زندگی‌نکرده‌ایم. این طرز نوظهور نگاه به تدبیر امور منطقه ما، واقعاً قابل فهم نیست ...

نخستین روز فروردین ماه امسال این خبر در قاب رسانه جای گرفت؛ «در راستای جلوگیری از تجمعات انسانی و قطع زنجیره انتقال بیماری کرونا زوج جوانی در جم هزینه جشن عروسی خود را به مبارزه با کرونا اختصاص دادند.»

هشتمین همایش ملی «نقد و نظریه‌ ادبی» چهارشنبه ۲۳ مهرماه با سخنرانی حسن صادقی ‌سمرجانی، غلامحسین رحیمی ‌شعرباف، ابراهیم خدایار، محمود فتوحی رودمعجنی، حسن بلخاری قهی، مهدی محبتی مجرد و محمد جعفری قنواتی به میزبانی دانشگاه نیشابور برگزار شد.

پلان اول: «افسردگی؟! مثل ربات شده‌ام. چیزی حس نمی‌کنم. مغزم خودکار دنده عوض می‌کند و روی این پدال‌های لامصب فشار می‌آورد، شاید این لَکَنته آبرویم را پیش زن و بچه بخرد.» ماسک را تا نزدیک چشمانش بالا کشیده و کمی رو به شیشه جلویی خم شده. چشم‌هایش خوب نمی‌بیند. با احتیاط پایش را روی پدال گاز فشار می‌دهد.

در نیشابور بانکهای ملی، صادرات و سپه به ترتیب بیشترین و موسسه اعتباری ملل کمترین میزان پرداختی تسهیلات کرونا را داشته اند.

معضل حاشیه نشینی مدت ها ست در مناطق مختلف کشور به خصوص شهرهایی که با ویژگی های خود جاذب مهاجران هستند به وجود آمده است، نیشابور نیز به دلیل ویژگی های خاص جغرافیایی و اقتصادی در این سال ها با این پدیده رو به رو بوده است.

«من هم آزار دیده‌ام». «کسی در تاریکی، به بدنم دست زد»، «دوستی که به او اطمینان داشتم در خانه‌اش به من نوشیدنی مسموم خوراند و به من تجاوز کرد». «معلم مدرسه‌ام، در ماشین من را‌ آزار داد». «آقای وکیل خبره و سرشناس، ‌در دفترش دستانش را روی تنم گذاشت». «کسی به من دست‌درازی کرد» و... .

کم کم صحبت ها بین خانواده ها بالا میگرفت که مراسم عروسی گرفته شود یا نه! تااینکه با پا فشاری های من راضی به یک جشن کوچک شدند. این روایت از تازه عروسی است که پس از مراسم عروسی اش قرنطینه می شود.