خاتون شرق- نفرات برگزیده سومین دو سالانه قصه گویی «نهال امید» خراسان رضوی پس از بررسی آثار توسط داوران معرفی شدند.

خاتون شرق- بیست‌وهشتم اردیبهشت، روز ملی خیام امسال در حالی به پایان رسید که هیچ نشانی از یک برنامه‌ریزی منسجم یا اطلاع‌رسانی در شأن این روز به چشم نمی‌خورد.

خاتون شرق- سخنگوی دولت گفت: مقداری از بودجه ملی برای گرامیداشت خیام و عطار با هماهنگی استاندار خراسان رضوی تخصیص داده شد و تخصیص درآمد حاصل از بازدید از آرامگاه مشاهیر استان برای نگهداری این مکانها نیز در دستور کار است.

خاتون شرق- امسال هم مراسم روز ملي خيام با حرف و حدیث‌های فراوان و بدون حضور وزیر فرهنگ برگزار شد. این در حالی است که فرماندار نیشابور پیش از این از حضور وزیر فرهنگ در این مراسم خبر داده بود اما به جای وزیر سخنگوی دولت وفاق در مراسم روز ملی خیام نیشابور حاضر شد تا برای چندمین سال متوالی مراسم روز ملی خیام بدون حضور وزیر فرهنگ برگزار شود.

خاتون شرق- در دنیای مجازی، سرزمینی بود پر از دکمه‌های رنگی و لینک‌های چشمک‌زن؛ جایی که مردم یا نگران قطع یارانه بودند، یا در صف ثبت‌نام خودرو و خرید بلیت، دنبال معجزه می‌گشتند. نوسانات طلا، ارز و بورس هم خیال‌شان را راحت نمی‌گذاشت؛ پس‌اندازها دود می‌شد و فقط آه باقی می‌ماند!

خاتون شرق- خودکشی، آخرین جمله‌ای‌ست که گاهی نویسنده‌ها به اجبار می‌نویسند؛ جمله‌ای بی‌پایان، بی‌پاسخ و پُر از فریادهایی که در سکوت گفته شده‌اند. در سال‌های گذشته، خودکشی دیگر فقط یک واقعه شخصی نیست؛ نشانه‌ای‌ست از رنجی جمعی، از فرسایش روانی انسان‌هایی که کلمات‌شان شنیده نشد.

خاتون شرق- زمانی که پای درد و دل‌های اهل هنر، از جمله سینما و فیلم‌سازی می‌نشینی متوجه می‌شوی دنیای سینما همچون سیبی رو به آینه است سیبی که فقط قسمت سالم و خوش‌رنگش را نشان می‌دهد اما پشت این آینه در واقع سینمایی پوسیده از برخی نگاه‌هاست؛ نگاه‌هایی که چندان هم دل‌چسب زنان نیست.

خاتون شرق- خراسان رضوی در سال‌های اخیر اجرای صحنه‌ای موسیقی در استان خراسان رضوی و به‌ ویژه در شهرستان فرهنگی و تاریخی نیشابور با رونق چشم‌گیری همراه بوده است. این رویدادهای هنری، نه تنها به گسترش نشاط اجتماعی و تقویت فرهنگ و هنر در میان شهروندان کمک می‌کنند، بلکه زمینه‌ای مناسب برای پویایی اقتصاد محلی و درآمدزایی در شهرهای میزبان نیز فراهم آورده‌اند.

خاتون شرق- یک صبح جمعه‌ی تابستانی، پیش از طلوع خورشید، با یک دوربین ساده راه افتادم در کوچه‌ها و خیابان‌های نیشابور. بی‌برنامه، بی‌مقصد. فقط یک انگیزه داشتم: ثبت، ثبت آن‌چه دارد از دست می‌رود. از هر سردر، از هر دیوار آجری، از هر پنجره‌ی چوبی که از دل تاریخ بیرون زده بود، عکس گرفتم. همان لحظه‌ها برای من پر از احترام بود؛ برای خانه‌هایی که شاید دیگر کسی در آن‌ها نمی‌زیست، اما هنوز جان داشتند، حافظه داشتند، خاطره داشتند.