خاتون شرق - جعفر شهامت مدیر کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای خراسان رضوی در مراسم بهره برداری از مرحله نخست بهسازی راههای خراسان رضوی با حضور استاندار گفت: طی یک سال گذشته بهسازی بیش از یک‌هزار کیلومتر راه در سطح استان از جمله شهرستان‌های نیشابور، سبزوار، خواف، قوچان و مشهد انجام شده و با توجه به برداشت سامانه مدیریت راه (pms) بیشترین خرابی را داشته‌ایم.

او نخستین پادشاه ایران است که خاطراتش را نگاشته و بیش از تمام پادشاهان ایران، کتاب و خاطره و سفرنامه از خود بر جای گذاشته.(1) چهارمین پادشاه قاجار، در دوران پنجاه‌سالة پادشاهی‌اش، بیشتر زمان خود را به سفر می‌گذرانید و در کنار گشت و گذارهایش، خاطرات روزانه‌اش را نیز یادداشت می‌کرد. وی بدین راه، سفرنامه‌های چندانی از خود بر جای گذاشت(2) که گزارش سفرهایش به قم، مازندران، خراسان، گیلان، عراق عجم و مناطق مرکزی ایران، عتبات عالیات و اروپایند.(3)

خراسان؛ آنجا که «از وی، خور آید سوی ایران... » خراسان، هم به نام و هم به جایگاهش در جغرافیای ایرانی، بر و بومی است که روشنایی را به ایران‌زمین می‌خواند. خراسان، تنها زادگاه و آمدنگاه «خورشید» نیست که پیشینه تاریخی و فرهنگی آن در دنیای ایرانی چنان برجسته و گویاست که بر هیچ کس پوشیده نیست: این سرزمین یکی از توانمندترین پایگاه‌های فرهنگی ایرانیان است. و این خاک نازنین که در گفتار امروز، به نام خراسان خوانده می‌شود؛ این خراسان کنونی، همه خراسان نیست! که عقبه فرهنگی ایران است در منطقه بزرگ آسیای مرکزی.

به مناسبت روز میلاد استاد محمدرضا شجریان

محبوبه راد شاعر و فعال در حوزه تئاتراست. شعر برای ایشان یک دغدغه است و در هوای کلمه تنفس می‌کند. با ایشان گپ و گفتی درباره شعر انجام داده‌اید که پیش روی شماست:

چهار گام پیش‌تر؛ سخن را به عزت و سرفرازی «خراسان» آغاز کردیم «کز شرف؛ هست ایران: چِهر» و خراسان: «خالِ رُخِ زیبایِ او.» در بازگویی بنیان‌‌های تاریخی و فرهنگی «روز ملی خراسان»؛ گفتار سرآغاز را با بازشناسی «یادروزهای جغرافیایی» و پیوند آن‌ها با «هویت ملی» به بخش دوم رسانیدم.

نیشابور، شهر تاریخ است؛ دهلیز مشرق؛ کانون تحولات تاریخی خراسان؛ و شهر محدّثان بزرگ خراسانی. این بار، در بامدادن سده سوم هجری در «نقطه طلایی»ِ گذرگاه کوچ مهرآمیزترین و شورانگیزترین کاروان تاریخ، قرار می‌گیرد تا نقش شاینده شکوهی دیگر را بر کهن‎بوم بلندبالای برومند خورآسان ایران بنگارد.

یادکرد یک «رویداد ویژه» با «زمانِ رخداد»ِ مشخص؛ و دارای کارکرد هویتی و یا ترویجی در جامعه محلی، ملی یا فراملی و جهانی؛ بنیان‌ «یادروزها» را سامان می‌دهد. تعیین و برگزاری یادروز؛ به شناسایی درونمایه هم‌پیوند با آن، در افکار عمومی انجامیده و آن را در شمار نهاده‌ها و نمادهای ارزشمند جامعه، پایدار می‌سازد.